Ontvrienden

En, bent u vandaag al ontvriend? Of heeft u zelf al flink zitten schrappen in uw Hyves- of Facebookverzameling? Vreemd hoor. Eerst is men laaiend enthousiast over de mogelijkheden tot netwerken die deze digitale gereedschappen bieden en vervolgens dunt men de lijst weer uit en kiest men het werkwoord dat daarbij hoort tot woord van het jaar. Bij een andere verkiezing won - toevalligerwijs - ‘twitteren’, ook zo’n netwerkwoord.

In ‘Bij Nader Inzien’ van Voskuil zegt Paul de vriendschap met een van de andere studenten op. Dat vond hij zelf heel normaal en hij begreep niet dat de rest van de groep daar zoveel heisa om maakte. Ikzelf heb het ook een keer meegemaakt dat iemand te kennen gaf me niet meer te willen zien. Daar bestaat al een woord voor: dumpen.

Het verkiezen van ‘ontvrienden’ als prijswinnend woord houdt een bepaald risico in. Het woord krijgt een soort status en rechtsgeldigheid dat de wollige woordcombinatie ‘de vriendschap opzeggen’ niet heeft. Je moet een escalerende uitwerking van zo’n verkiezing niet onderschatten. Ik voorzie situaties als bij het woord ‘swaffelen’: rijtjes joelende mannen die op de hoek van de straat allemaal met hun geslacht tegen een lantaarnpaal aan staan te slaan om de uitverkiezing van swaffelen te vieren. Ik zie ineens mijn toch al kleine volgersgroep ineenkrimpen tot slechts één. Ik ben bang dat Jan me een mailtje stuurt waarin hij me ontbroert of – erger nog – dat hij Saar en Mattijs heeft ontkinderd!
Morgen staat de buurman misschien wel op de stoep met de vraag of ik voordat hij me ontbuurt nog één keer de hond wil uitlaten. En wat dacht je van een al bestaand woord als ontboezemen? Dat krijgt ineens een heel ongewenste bijbetekenis.

Er zit niets anders op: een hertelling van de stemmen. En dan een móói woord kiezen. Het hoeft niet per se een woord uit 2009 te zijn. Ik stem voor ‘ontluiken’, mits dromerig uitgesproken.

http://www.onzetaal.nl/ot/index.php