Crash

Het gebeurt iedereen een keer, in erge of minder erge vorm. Je computer crasht of een programma weigert ineens om onverklaarbare redenen dienst. Nietsvermoedend open je ’s ochtends je e-mailprogramma. Je drukt op de knop ‘Verzenden/Ontvangen’ en ziet de procentjes rechts onderaan het scherm naar de honderd schieten. Vierentwintig mails vandaag, waarschijnlijk voornamelijk spam, maar onwillekeurig hoop je toch dat er opdrachten tussen zitten of reacties van mensen die melden met veel plezier je blog te hebben gelezen of de mededeling dat iemand een erfenis aan je heeft nagelaten – oh nee, dat is natuurlijk spam.
Vreemd genoeg staat er achter Postvak IN geen getalletje tussen haakjes, en achter Ongewenste e-mail evenmin. Nog maar een keer proberen. Helaas, geen resultaat. En dan de gevreesde foutmelding:

‘Kan Microsoft Office Outlook niet starten. Kan het Outlook-venster niet openen. Kan de set mappen niet openen. Er zijn fouten opgetreden in het bestand C:\Users\User\Appdata\Local\Microsoft\Outlook\Outlook.pst. Sluit Outlook en alle toepassingen af die gebruikmaken van e-mail en gebruik het hulpprogramma voor het Postvak IN (Scanpst.exe) om fouten in het bestand vast te stellen en te repareren. Meer informatie over het hulpprogramma voor Postvak IN vindt u in de Help.’ (Erg handig dat die informatie onder de helpfunctie zit, vooral als je het programma niet kunt openen, maar dat terzijde.)

Ik weet wel iets van computers, maar bij zo’n boodschap raak ik altijd een beetje van streek. Nu heb ik bij anderen wel eens gezien hoe ze zo’n probleem te lijf gaan. Je gaat naar Google, tikt een mooi zoekwoord in – in dit geval ‘Scanpst.exe’ - en je kijkt wat het oplevert. Zo te zien hebben er meer mensen met het probleem gezeten, want ik stuit gelijk op een soort repareerprogramma. Downloaden en uitpakken dan maar. Helaas zijn de meeste van dit soort programma’s in het Engels. Nu is m’n Engels niet zo slecht, maar technisch computerjargon is toch van een heel andere orde. Op goed geluk klik ik op de meest voor de hand liggende knop, ik blader naar de map waar het beschadigde bestand zich bevindt en kies met samengeknepen billen de knop ‘REPAIR’. Er gebeurt zowaar wat. Een hele waslijst met oude mailtjes zoeft over het scherm, ik zie voortdurend het woordje ‘recovered’ verschijnen. Het lijkt erop dat alles goed gaat. Links verschijnen er mappen, die verdomd veel lijken op de mappen die de gehele dag al niet meer bereikbaar zijn. Er komt zelfs een bemoedigend dialoogvenster met de boodschap dat alles in orde is, of woorden van gelijke strekking. Nadat nog een aantal benodigde wachtwoorden en instellingen zijn ingevuld, opent Sesam zich en is Outlook terug! Ik open de IN-box. Eén boodschap: Welkom bij Outlook. Ik open mijn contactpersonenmap. Ik heb ze niet geteld, maar die bevat tientallen demokaartjes. Gelukkig herken ik ook nog wat namen, maar andere gegevens, zoals telefoonnummers of e-mailadressen staan er niet bij. Totaal onbruikbaar dus. Mijn mailverkeer van de afgelopen anderhalve maand is vooralsnog foetsie. Wie weet helpt het als ik Outlook opnieuw start. Zo gezegd, zo gedaan. Drie keer raden welke foutmelding er op het scherm verschijnt: ‘Kan Microsoft Office Outlook niet starten. Kan …’

Gelukkig werkt Windows Mail nog wel, dus wat er vanaf nu binnenkomt, kan ik gewoon ophalen, maar iedereen die tussen 28 oktober en 30 november een mail naar grejo@xs4all.nl heeft gestuurd, zal tevergeefs wachten op een antwoord, tenzij ik morgen of overmorgen een oplossing aangedragen krijg door een meelevende lezer.

Vader Abraham, redder der natie

Goddank. Nederland is gered. Het brengt voor het volgende Eurovisie Songfestival Pierre Kartner in stelling! De door de TROS als een van Nederlands grootste componisten omschreven Kartner is bekend geworden met onder andere het mooie vers: ‘Uche, uche, uche, uche, uche, het stikt hier van de muggen’ en ‘Ze lag daar zwaar gewond, een glimlach om haar mond’. Het smurfenlied veroverde indertijd de gehele wereld en is, als ik me goed herinner, uitgebracht in 42 talen, waaronder Japans, Fins, Koerdisch en Swahili. Als dat geen garantie is voor kwaliteit, dan weet ik het ook niet meer. Kartner zelf zegt, dat dit de grootste opdracht is die hij de laatste tijd heeft gekregen en dat het voor hem een grote eer is dat hij is uitgekozen. Het is nog niet duidelijk wie het nummer gaat uitvoeren, maar ik ga ervan uit dat een soortgelijke coryfee als Vader Abraham gezocht gaat worden. Je moet tenslotte hoog inzetten wanneer je als muziekland bij uitstek al twintig jaar geen deuk in een pak boter hebt gezongen.

Ik heb wel een paar suggesties. Patty Brard lijkt me een goede keuze. Die heeft haar sporen ruimschoots verdiend en heeft zich nu ook geprofileerd als serieuze celebritynieuwslezeres by SBS6. Een groot talent, dat ongetwijfeld hoge ogen zal gooien. Misschien André-Hazeskloon Frans Duits, dan weet je gelijk zeker dat je van zowel Frankrijk als Duitsland twaalf punten krijgt toebedeeld. Dan moet het lied wel gaan over de liefde voor je moe-oeder of je oma in een verzorgingstehuis. Maar ik vermoed dat Kartner daar wel weg mee weet. We kunnen het ook over een wat lolliger boeg gooien. Een mooi drinklied, vertolkt door Bonnie St. Claire. Een lied kan pas echt winnen als het de vertolker als een jas past. ‘Iertje, iertje, iertje, iertje, iertje. Ik lust nog wel een biertje. Onnik, onnik, onnik, onnik, onnik, nee, doe toch maar gin-tonic (waarna een snel tussendoor gesproken zinnetje: maar dan zonder de tonic).

Jaren geleden werd er een wedstrijd uitgeschreven. Nederlandse muzikanten (musici was een te serieus woord) werden uitgenodigd om een tekst en een melodie te schrijven voor het komende songfestival. De bedoeling van het initiatief was om nieuw talent te ontdekken en niet iedere keer in hetzelfde cirkeltje van componisten en tekstschrijvers rond te draaien. Het lied diende aan een aantal criteria te voldoen. Het moest precies drie minuten lang zijn, het moest Nederlandstalig zijn, het moest een makkelijk in het gehoor liggend meezingrefrein en naast twee gewone coupletten een afwijkend couplet bevatten. Ik heb me er toen aan gewaagd, en, al zeg ik het zelf, een mooi, swingend lied geschreven dat aan elke voorwaarde voldeed. De tekst was alleszins acceptabel, al was het idee een beetje gepikt van Nina Simone’s ‘Ain't got no - I got life’. Ik heb het opgenomen bij Rens van der Meer, zelf de tweede stem erbij ingezongen en de demo, nadat die door Rens was afgemixt, opgestuurd. Nooit meer wat van gehoord. Het liedje dat gekozen werd, was geschreven door Henk Westbroek (uit het welbekende bovengenoemde cirkeltje) en behaalde uiteindelijk de zesde plek. Toegegeven, niet slecht, maar als mijn inzending niet bij de post was zoekgeraakt, was ik nu ongetwijfeld bijgeschreven geweest in de boeken van het Eurovisie Songfestival.

Wie wil weten hoe het Rens van der Meer is vergaan: http://www.thrills.nl/wie.html

Making money (1)

Afgelopen week kreeg ik een mailtje van een vriend uit Engeland, waarin een wel heel speciale manier van geld verdienen wordt gedemonstreerd. Niet de inmiddels bekende frauduleuze praktijken van ‘Nigeriaanse of Russische barristers’ die de erfenis van een rijke oliemagnaat eerlijk willen verdelen, maar daar eerst een klein voorschot voor willen ontvangen. Ook gaat het niet om de valse MicroWord Lottery – pas op, het lijkt alsof Microsoft hier iets mee van doen heeft; niets is minder waar.

Het zal de persoon om wie het gaat, waarschijnlijk geen stuiver, of in dit geval penny, hebben opgeleverd, behalve dan eeuwige roem en misschien vermelding in Britse boeken over humor.

De brief schijnt echt verstuurd te zijn aan David Miliband, voormalig Secretary of State for Environment, Food and Rural Affairs en de huidige Britse minister van Buitenlandse Zaken, en begint aldus:

Dear Secretary of State,
My friend, who is in farming at the moment, recently received a cheque for £3,000 from the Rural Payments Agency for not rearing pigs... I would now like to join the "not rearing pigs" business.

Waarna hij enkele vragen stelt over het niet fokken van welke soort varkens het meest oplevert en of het niet fokken van 5.000 varkens meer oplevert dan het niet fokken van 2.500. In dat geval zou hij graag over willen gaan tot het niet fokken van 40.000 varkens.

De briefschrijver gaat nog wat verder. Naast het niet fokken van varkens komt hij misschien ook in aanmerking voor subsidie voor het niet gebruiken van kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen. Ook heeft hij wel belangstelling voor het niet fokken van vleeskoeien – of melkkoeien, als dat het ministerie beter uitkomt.

Als klap op de vuurpijl vraagt hij ook nog of hij gezien het feit dat hij allerlei dingen niet doet, in aanmerking komt voor een werkloosheidsuitkering. In ruil daarvoor wil hij ook nog wel op de labourpartij van David Miliband stemmen.

Ik heb zelf ook nog enkele plannen op de rol staan. Het niet maaien van het gras lijkt me een duidelijke reden voor subsidie. Het niet rijden met de auto is uiteraard al beproefd, maar geldt in mijn geval in ieder geval in ruime mate. Ook voor een subsidie voor het niet maken van lawaai na elf uur ’s avonds kom ik in aanmerking. Voorts wil ik kinderbijslag voor het niet hebben van kinderen, ik wil m’n collegegeld terug omdat ik niet meer voor de klas sta en dus geen kinderen mishandel en voor het niet lid zijn van een criminele organisatie moet ook ruim gedokt worden. Voorts vloek ik bijna nooit en wassen we thuis op maximaal 30 graden.

Mocht je interesse hebben in de volledige Engelstalige versie van de brief, reageer en ik zend je een kopie. Uiteraard wordt een kleine bijdrage voor het niet versturen ook gewaardeerd.
Gironummer 40 55 143, t.n.v. Joost Walter.

http://www.varkensenzo.nl/NL/index.php?file_id=70

Dexter

Helaas, Dexter is alweer afgelopen. Althans, de eerste serie: twaalf delen. Een nieuw idee van de VPRO: de serie op elf achtereenvolgende avonden uitzenden – om 11:00 ’s avonds, als een normaal mens in bed ligt – maar tegelijkertijd op de site de mogelijkheid geven om de afleveringen, weliswaar gedurende een beperkte periode, terug te zien. Ben benieuwd of het experiment geslaagd is. De laatste aflevering, de ontknoping, werd door 225.000 mensen bekeken.

Is dat veel? Geen idee. Ik heb er in mijn beperkte kennissenkring niemand over gehoord. Terwijl het toch een kwalitatief hoogstaande serie is.

Dexter is een seriemoordenaar, met dit verschil dat hij alleen ‘de slechteriken’ ombrengt, een soort Robin Hood dus. Hij werkt bij de politie van Miami, als bloedspatanalist. Bloed is zijn leven. Hij is een rare snuiter, heeft moeite met het aangaan van relaties en het uiten van zijn emoties. Hij heeft een zus, Deb, die ook bij de politie werkt en na een geboekt succesje bij de afdeling Moordzaken wordt gestationeerd.
Zorgvuldig worden de karakters neergezet en de verhaallijn ontvouwd. Prachtig camerawerk, scherpe en humoristische dialogen, geweldige regie en acteerprestaties, een spannende plot. Dexter heeft het allemaal. De acteurs zijn geen van allen aantrekkelijk (in de Amerikaanse Hollywoodtraditie) te noemen. Sterker nog, Deb is met haar kluskin zelfs een beetje lelijk. Toch ga je van alle acteurs houden, vanwege hun spel, hun interactie en de zich langzaam ontwikkelende plot. (Het helpt ook dat je op elf opeenvolgende dagen kijkt.) In de laatste aflevering vallen alle puzzelstukjes op hun plaats, zoals het hoort bij een echt goede thriller. Er is geen oeverloze uitleg nodig, zoals bij bijvoorbeeld afleveringen van Inspector Morse of bij de boeken van Harry Potter.

Wat een verschil met treurige programma’s zoals ‘Boer zoekt vrouw’, de platheid van Paul de Leeuw en sensatietelevisie als Gordon Ramsey’s keukenhel, waar je in de reclameblokken mee doodgegooid wordt. Wanneer stopt de overvloed van dit soort platvloerse formats? Als je de kijkcijfers moet geloven, komt er helaas nog lang geen einde aan deze droefenis. Was Yvon Jaspers maar gewoon bij Klokhuis gebleven. Toen was ze nog leuk, nu wordt ook zij meegesleurd in de allesoverheersende commercie.

Toch wordt er in Nederland best goede en leuke televisie gemaakt. Programma’s als ‘Familie van der Ploeg’, ‘De Daltons’, ‘Sorry Minister’, Loenatik (hé, allemaal VPRO, wat toevallig), getuigen allemaal van vakmanschap, humor en gevoel voor tekst en beeld. Ook documentaires als ‘De oorlog’ en de serie over de Beagle is mooi televisiewerk. En wat te denken van ‘Oud geld’ en “Pleidooi’. Allemaal vakwerk.

DWDD gaat door de mand vallen, let op mijn woorden. De frisheid van Matthijs van Nieuwkerk is er zo langzamerhand af. Wat gaat overheersen is de irritatie die zijn interrupties oproepen, zijn gewoonte om gasten nooit uit te laten praten en de ingestudeerde spontaniteit als hij met zijn tafelheer of -dame de dag doorneemt. ‘Aan tafel!’ De oneindige rondedans van de BN’ers die elkaar allemaal de kin kietelen, met Jan Mulder als ongekroonde koning van de afzeikcultuur.

Terug naar Dexter. Dexter heeft in zijn jeugd een traumatische ervaring opgedaan. Die ervaring is uiteraard van grote invloed op zijn functioneren. Hij heeft een geheim, maar heeft geleerd om op een ‘positieve’ manier met z’n geheim om te gaan: alleen de bad guys worden slachtoffer van zijn praktijken en dan alleen nog na inachtneming van een strenge code. (Wees gerust, in de loop van de afleveringen wordt alles duidelijk).

Al associërend (zie het blog van gisteren) kom ik uit bij de vraag welk trauma bij Geert Wilders een rol speelt. Wat is de diepliggende oorzaak van de Gilles-de-la-Tourettepolitiek die hij bedrijft? Was hij vroeger het slachtoffer van pesters? Heeft zijn moslimavriendinnetje de verkering uitgemaakt toen hij zestien was? Gebroken gezin? En Zalm? Zou hij als klein jongetje te weinig zakgeld gehad hebben, dat hij zich nu manifesteert als grote graaier? Bush? Is helemaal een interessant geval voor psychiaters. Mijn fantasie schiet gewoonweg tekort om me een voorstelling te maken van de krochten van zijn ziel. De wereld draait inderdaad door, de mensen die het voor het zeggen hebben worden steeds gekker. Met hen vergeleken is Dexter een lieverdje.

http://weblogs.vpro.nl/dexter/

Huttentut

Ik zal vast niet de enige zijn geweest die wat verbaasd zat te kijken bij het lezen van het artikel over de huttentutolie. Je denkt bij een dergelijk woord al gauw dat de schrijver de zaak niet helemaal serieus neemt. Aanvankelijk dacht ik dat er ‘huppelkut’ stond, ook schoot het woord ‘hufflepuff’ (Harry Potter) voorbij. Blijkbaar ga je bij het lezen of horen van onbekende woorden in je brein eerst in het laatje zoeken waar soortgelijke woorden zijn opgeslagen. Putlucht, luchtbrug en bultrug liggen geduldig te wachten op een nieuwe soortgenoot. Welkom huttentut. Even labelen, anders ben je zo weer kwijt wat het betekent en waar het mee te maken heeft: energiebesparing, KLM, biobrandstof, rijmwoord.

Pas als ik in de oude flora van mijn vader (ja, pap, ík heb hem, mocht je er tevergeefs naar zoeken) opzoek of huttentut inderdaad bestaat, zijn mijn twijfels verdwenen. Het plantje is lid van de kruisbloemenfamilie, waarvan o.a. bloemkool, boerenkool, spruitjes, witte kool ook deel uitmaken. Ook koolzaad behoort tot de kruisbloemigen. Je zou zeggen dat we in Nederland voldoende koolzaad hebben om een fatsoenlijke hoeveelheid biobrandstof te maken. Huttentut behoort zelfs tot een van Nederlands oudste cultuurgewassen. Het stond in ieder geval al vermeld in het eerste Woordenboek der Nederlandsche Taal, en dat is een hele tijd geleden. Toen vlogen er in ieder geval nog geen vliegtuigen rond.

Het is een lief plantje om te zien. Het doet me een beetje denken aan het herdertasje. En dat doet me weer denken aan het herbarium dat ik moest maken voor mijn biologieleraar op de PA. En dat doet me weer denken aan een van de leraressen die daar rondliep, mevrouw Westgeest heette ze, een leuk huppeltutje. Tsjonge, wat is associëren toch een geinig spelletje.

http://www.volkskrant.nl/economie/article1319804.ece/Klimaatvriendelijk_vliegen_op_huttentut

Gezinsuitbreiding

Je zou zeggen dat de wetenschap nu wel zo ver gevorderd is dat er alleen nog maar relatief kleine stapjes gezet worden, maar niets is minder waar. Census of Marine Life heeft in de diepzeeën 17.000 nieuwe diersoorten ontdekt (en ‘still counting’). Hoe ze tot dat aantal gekomen zijn, is me een raadsel, maar als deze getallen kloppen, dan zou Darwin, als hij voldoende ruimte had, een vreugdedansje in zijn graf maken.

De implicaties die deze ontdekking heeft, zijn onvoorstelbaar. Nu is 17.000 vergeleken met de geschatte dertien en een half miljoen dieren (waarvan het merendeel zich insect mag noemen) natuurlijk peanuts, maar als je het op kleinere schaal bekijkt, is het misschien wel enigszins voor te stellen, wat voor gevolgen deze uitbreiding van de zeefauna heeft.

Neem een gezin, vader, moeder, twee kinderen. Iedereen happy en op z’n plek. Vol spanning afwachtend wanneer zwangere moeder een nieuw broertje of zusje op de wereld zet. Blijkt ze ineens een zesling te werpen. Die moeten allemaal een naam hebben! De eerste twee namen hebben al heel wat hoofdbrekens gekost en familieruzies opgeleverd. Nu moeten er zes(!) nieuwe namen, en het liefst zo uniek mogelijk, worden verzonnen.

Nu de nieuw ontdekte dieren. Ze zien er niet uit, zoals we gewend zijn dat dieren eruit zien. De benaming ‘zeemonsters’ dekt de lading een beetje, maar is niet bijster origineel. Woorden schieten letterlijk tekort. Ik zie het al helemaal voor me. Zoals de straatnamencommissie van Almere zich buigt over de namen van een nieuw aangelegde wijk, komt er een groep van wijze mannen en vrouwen (zeebiologen, taalkundigen, politici, filosofen) bij elkaar om deze 17.000 dieren een naam te geven. Laten we voor het gemak de Nederlandse taal als uitgangspunt nemen. De namen die we hebben, voldoen niet; er moeten nieuwe worden bedacht. “He, deze lijkt een beetje op een kwal, maar ook wel op een slang. Hopla, dat wordt de kwang.” (Gelijk een rode zigzaglijn, mijn tekstverwerker herkent dit woord niet! Prima!)
“Deze krabachtige lijkt een beetje op een spons. Vooruit dan maar: een krons.” De lijst met onzinwoorden van Klepel (een test voor technisch lezen die op basisscholen wordt gebruikt) wordt erbij gehaald. Die wordt in een klap onbruikbaar, want de onzinwoorden krijgen allemaal een betekenis. Uiteraard schiet die lijst ook tekort. De fantasie moet op hol slaan: titibu, kluf, ranseel, bocassi, plonk. De alcohol vloeit gestaag en de nieuwe diersoorten krijgen alsmaar mooiere en diepzinniger namen, die precies passen bij hun verborgen leven in de diepzee.

Of zou de ontdekking van de nieuwe diersoorten in scène zijn gezet om de werkgelegenheid in deze tijd van crisis een handje te helpen, zoals ook sommige mensen beweren dat de maanlanding van 1969 bedacht is om de subsidies voor het ruimtevaartonderzoek veilig te stellen?
Oordeel zelf: http://www.rnw.nl/nl/nederlands/article/meer-dan-17000-zeedieren-ontdekt

Nutteloze informatie

Als je googelt en de term 'nutteloze informatie' intikt, krijg je meer dan 27.000 hits (en dat zijn alleen nog maar Nederlandstalige sites). Dat er veel onzinnigs op het internet staat, is natuurlijk bekend, maar dat er daadwerkelijk zoveel mensen zijn die er een sport van maken om die nutteloze informatie te verzamelen, is op z'n minst opmerkelijk te noemen (en tegelijkertijd een nieuwe bijdrage aan de verzameling). Je vraagt je af, waar ze de tijd vandaan halen en of ze niets anders te doen hebben. Een uitvloeisel van dit verschijnsel is dat de mensen die die onzin allemaal lezen op hun beurt tijd kwijt zijn, niet alleen aan het lezen zelf, maar ook nog eens aan het bezoeken van de websites die aan de nutteloze informatie gekoppeld zijn. Binnen de kortste keren klikken zit je ineens op de meest ranzige sites die je je kunt voorstellen - sites die ook weer gemaakt zijn door mensen die niks beters te doen hebben. Zo gaat de maatschappij snel naar de kloten, daar moesten ze in Den Haag eens iets aan doen! Wordt er nog gewerkt, dames en heren?!

Even voor de goede orde: mijn werktijd begint pas over een paar minuten, dus ik heb nog even.

Toch - ik kan het niet laten - een voorbeeld dat ik heb gevonden:

Het Museum of Modern Art in New York hing "Le Bateau" van de schilder Matisse 47 dagen ondersteboven. Pas dan merkte een student de fout op. Aan de lezer om te beoordelen welke van de twee bovenstaande afbeeldingen correct is. Maar niet in de baas zijn tijd, denk erom.

http://www.guidothys.nl/index.php?page=gratis-downloaden

Kantelpunten

Zondagmorgen, vaste prik: Vroege Vogels op de radio. Bewonderenswaardig, zoveel interessante onderwerpen er iedere week weer aan de orde worden gesteld. Dit keer onder andere een gesprek met Marten Scheffer, die dit jaar de Spinozapremie heeft gekregen voor zijn werk aan de 'stabiliteit van complexe systemen'. Dit uiteraard in verband met de dreigende klimaatveranderingen. 'Vergelijk het met een bootje waar een steeds hogere stapel spullen op het dek wordt geladen. Het evenwicht wordt ongemerkt fragieler totdat een laatste kleine verstoring het geheel kan doen kantelen', met alle gevolgen van dien. Terugkeren naar de toestand van voor het kantelpunt is vaak moeilijk of zelfs onmogelijk.
In veel gevallen komt de omslag relatief onverwacht en is die ongewenst, maar het tegendeel kan ook waar zijn. Kantelpunten kunnen bewust gecreëerd worden, juist om uit een negatieve spiraal te komen. Razend interessant en belangwekkend allemaal.

Op mooie dagen zie ik het leven als ‘een aaneenschakeling van hoogtepunten’. Eigenlijk is het meer een aaneenschakeling van kantelpunten. Het moment dat je kiest voor een carrière, een partner, kinderen. Maar ook het moment dat de weegschaal aangeeft dat je meer dan 100 kilo weegt of dat je ontdekt dat het lijf een intensieve pot voetballen op zaterdagmiddag niet meer kan hebben (in mijn geval geldt alleen het tweede voorbeeld).

Drie maanden geleden kwam er in ons leven ineens een kentering. Hond Joep had onverwacht zijn definitieve kantelpunt bereikt. Vandaag krijgen wij hond Banjer van de buren onder onze hoede. Wie weet helpt die ons weer een beetje de goede kant op te kantelen.

Voor meer informatie:
http://press.princeton.edu/titles/8950.html

Bekijk ook de site van Vroege Vogels: http://vroegevogels.vara.nl/

Een nieuw initiatief (deel 2)

Het opzetten van een weblog is eenvoudig, maar het zinvol vullen van een weblog is een stuk minder simpel. Er wordt al meer dan genoeg hersenloos heen en weer gekwaakt op het internet, dus wat voor een wezenlijke bijdrage kan ik leveren? En hoe lang houd ik het bijhouden van een weblog vol, zonder daar uiteindelijk ook de nutteloosheid van in te zien? Het is natuurlijk aardig als mensen die ik ken een beetje op de hoogte blijven van mijn reilen en zeilen, maar het aantrekkelijk is er gauw af, als ik niets wezenlijks heb te melden.


Een onderwerp dus.
Een rubriek in De Volkskrant bracht me op een idee. Naast de dagelijkse sudoku staat een klein kadertje met een kort omschreven tip voor een interessante website of weblog. Afgelopen dinsdag (17 november) bijvoorbeeld: http://www.top50vandejarennul.nl/ een website waar je mag meedenken over trends, voorwerpen en personen die bepalend zijn geweest in het afgelopen decennium. Een aardig initiatief, dat vast en zeker reacties zal uitlokken.

Mijn voornemen:
Elke dag (of in ieder geval zo vaak mogelijk) een website melden die de moeite van het bezoeken waard is. Volkomen subjectief, maar ik schaam me niet voor m'n mening en m'n smaak. Alles kan aan bod komen: kunst en cultuur, muziek, film, humor, onderwijs en wetenschap, politiek, literatuur, culinaire wetenswaardigheden. Suggesties en reacties zijn uiteraard welkom. Hoe breder het aanbod, hoe meer mensen ervan mee kunnen genieten.

Naast het uitvoeren van dit voornemen wil ik ook regelmatig iets persoonlijks toevoegen aan dit blog: een foto, een anekdote, een verhaal, een ervaring die de moeite om te delen waard is.
Nummer 1: Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik een groot bewonderaar van de muziek van Frank Zappa ben. Ik heb erg genoten van het volgende geweldig grappige filmpje op YouTube: een 22-jarige Frank Zappa speelt 'fiets': http://www.youtube.com/watch?gl=GB&hl=en-GB&v=8e3I0iagWXU

Veel plezier ermee.

Een nieuw initiatief

Vandaag, 20-11-2009, een blog gestart. Je moet tenslotte alles in het werk stellen om je netwerk te vergroten.

Ben druk aan het studeren: html, css, php, mysql, actionscript. Vroeger was je een wereldburger als je je talen sprak, tegenwoordig als je je programmeertalen beheerst. Langzamerhand begin ik de codes te herkennen en leer ik ze te interpreteren.

Sinds kort een soort samenwerkingsverband aangegaan met een programmeur. Dat breidt de mogelijkheden aanzienlijk uit. Ik hoef nu in principe geen nee meer te verkopen aan mensen die een cms (Content Management Systeem) willen hebben.
Ben erg trots op de meest recente websites die ik gebouwd heb:
http://www.dickpasmannatuurfotografie.nl/ en http://www.marijschrijen.nl/