Gezinsuitbreiding

Je zou zeggen dat de wetenschap nu wel zo ver gevorderd is dat er alleen nog maar relatief kleine stapjes gezet worden, maar niets is minder waar. Census of Marine Life heeft in de diepzeeën 17.000 nieuwe diersoorten ontdekt (en ‘still counting’). Hoe ze tot dat aantal gekomen zijn, is me een raadsel, maar als deze getallen kloppen, dan zou Darwin, als hij voldoende ruimte had, een vreugdedansje in zijn graf maken.

De implicaties die deze ontdekking heeft, zijn onvoorstelbaar. Nu is 17.000 vergeleken met de geschatte dertien en een half miljoen dieren (waarvan het merendeel zich insect mag noemen) natuurlijk peanuts, maar als je het op kleinere schaal bekijkt, is het misschien wel enigszins voor te stellen, wat voor gevolgen deze uitbreiding van de zeefauna heeft.

Neem een gezin, vader, moeder, twee kinderen. Iedereen happy en op z’n plek. Vol spanning afwachtend wanneer zwangere moeder een nieuw broertje of zusje op de wereld zet. Blijkt ze ineens een zesling te werpen. Die moeten allemaal een naam hebben! De eerste twee namen hebben al heel wat hoofdbrekens gekost en familieruzies opgeleverd. Nu moeten er zes(!) nieuwe namen, en het liefst zo uniek mogelijk, worden verzonnen.

Nu de nieuw ontdekte dieren. Ze zien er niet uit, zoals we gewend zijn dat dieren eruit zien. De benaming ‘zeemonsters’ dekt de lading een beetje, maar is niet bijster origineel. Woorden schieten letterlijk tekort. Ik zie het al helemaal voor me. Zoals de straatnamencommissie van Almere zich buigt over de namen van een nieuw aangelegde wijk, komt er een groep van wijze mannen en vrouwen (zeebiologen, taalkundigen, politici, filosofen) bij elkaar om deze 17.000 dieren een naam te geven. Laten we voor het gemak de Nederlandse taal als uitgangspunt nemen. De namen die we hebben, voldoen niet; er moeten nieuwe worden bedacht. “He, deze lijkt een beetje op een kwal, maar ook wel op een slang. Hopla, dat wordt de kwang.” (Gelijk een rode zigzaglijn, mijn tekstverwerker herkent dit woord niet! Prima!)
“Deze krabachtige lijkt een beetje op een spons. Vooruit dan maar: een krons.” De lijst met onzinwoorden van Klepel (een test voor technisch lezen die op basisscholen wordt gebruikt) wordt erbij gehaald. Die wordt in een klap onbruikbaar, want de onzinwoorden krijgen allemaal een betekenis. Uiteraard schiet die lijst ook tekort. De fantasie moet op hol slaan: titibu, kluf, ranseel, bocassi, plonk. De alcohol vloeit gestaag en de nieuwe diersoorten krijgen alsmaar mooiere en diepzinniger namen, die precies passen bij hun verborgen leven in de diepzee.

Of zou de ontdekking van de nieuwe diersoorten in scène zijn gezet om de werkgelegenheid in deze tijd van crisis een handje te helpen, zoals ook sommige mensen beweren dat de maanlanding van 1969 bedacht is om de subsidies voor het ruimtevaartonderzoek veilig te stellen?
Oordeel zelf: http://www.rnw.nl/nl/nederlands/article/meer-dan-17000-zeedieren-ontdekt