Gisterenavond (9-2-2010) vond er tijdens de uitzending van De Wereld Draait Door een zeer vinnige discussie plaats tussen Helen de Hoop, hoogleraar taalkunde, en Ronald Plasterk, minister van onderwijs. Het gespreksonderwerp betrof de vraag of ‘hun hebben’ niet gewoon geaccepteerd zou moeten worden als correct Nederlands. Zoals vaak gewoon is in De Wereld Draait Door kregen de gasten nauwelijks de tijd om uit te praten, en mevrouw De Hoop werd allengs zichtbaar geïrriteerder omdat ze haar ei niet kwijt kon. Ze popelde om uit te leggen waarom ‘hun hebben’ zo populair is geworden, maar vond dat ze daar te weinig gelegenheid voor kreeg. Wanhopig handen wapperend en wenkbrauwen fronsend leek ze zowel Matthijs van Nieuwkerk als Ronald Plasterk te willen aanvliegen en een langzame wurgdood te laten sterven. Ik ken dat gevoel van machteloosheid wel. Als mensen je niet begrijpen en niet naar je willen luisteren, terwijl je voor 100% zeker weet, dat je valide argumenten hebt, is dat tranentrekkend frustrerend. Ik had erg met haar te doen, temeer omdat ze heel erg op een goede vriendin van vroeger lijkt, maar dit terzijde.
Plasterk betoogde dat iedereen vrij is om te zeggen wat hij zegt - en daar hoort ‘hun hebben’ ook bij - maar hij vindt wel dat het gewoon fout is en dat dat ook zo moet blijven, punt uit. Er is volgens hem al voldoende onenigheid op het gebied van de Nederlandse spelling ( “ja maar, het gáát hier niet om spelling”, riep De Hoop dan weer) en nog meer verwarring zaaien is niet wenselijk. Hij was wel ontvankelijk voor het argument van mevrouw De Hoop. De taalwetenschappers hadden ontdekt dat het woord ‘hun’ altijd betrekking heeft op personen en dat het gebruik dus heel nuttig kan zijn om juist verwarring te voorkomen. Met ‘kijk hun eens’ bedoel je mensen en geen auto’s. Als ‘hun’ aan de kapstok hangen, bedoel je, hoe onrealistisch ook, mensen en niet jassen.
Ondanks het feit dat de redenering van Helen de Hoop steek houdt, neig ik toch meer naar de mening van Ronald Plasterk. Taalvervuiling is natuurlijk een zeer abstract begrip, maar ik denk dat het verder gaat. Je zou zelfs van een soort principekwestie kunnen spreken. ‘Als de meerderheid het doet, zal het wel goed zijn en moet het dus toegelaten worden’, dat dooddoenerige idee. Iedereen rijdt 140 km, dus laten we de snelheidsregels maar aanpassen. Iedereen rijdt met z’n fiets door rood licht heen, dus laten we dat ook maar oogluikend toestaan. Steeds meer mensen schrijven ‘het gebeurd’ in plaats van ‘het gebeurt’, dus waarom zou je dat nog fout rekenen?
Er zitten uiteraard nog meer onvoorziene adders onder het gras. Als ‘hun hebben’ correct Nederlands is, zal ‘hun heeft ‘ binnen de kortste keren ook bestaansrecht hebben. Dan volgt hun hebt, hun hadt en hun haft. Hoe lang duurt het dan nog voordat ‘hen lopen’ zijn intrede doet? Ik word al duizelig als ik eraan denk. Steeds minder mensen gebruiken interpunctie en hoofdletters. Ook maar toestaan, ook al snap je geen barst meer van wat er geschreven wordt? En wat dacht je van al die spellingscorrectieprogramma’s die aangepast moeten worden?
Nee, gewoon kort door de bocht en resoluut, Ronald, helemaal mee eens. Over our dead bodies. Wat mij betreft is het gewoon lelijk, en aan lelijkheid wil ik niet wennen.
DWDD: Het gesprek tussen Helen de Hoop en Ronald Plasterk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten