Columns schrijven

Een paar columns geleden schreef ik over het belabberde journalistieke niveau van de plaatselijke weekbladen, waarin iedereen zonder onderscheid des persoons zijn of haar zegje mag doen over uiteenlopende onderwerpen als massage voor cavia’s, telefoongesprekken met God of het toneelstuk ‘Opsluut’n den gek!'
Gelukkig is het niet overal kommer en kwel en bestaan er voldoende schrijvers die wel weten aan welke eisen een column moet voldoen. En ook al heeft iedere columnschrijver (m/v) zijn (m/v) eigen stijl en onderwerpkeuze, er bestaan ook veel overeenkomsten tussen die columnisten.

Het is grappig om te zien dat de drie auteurs van het Volkskrant Magazine ondanks de totaal andere invalshoek min of meer dezelfde stijl hanteren. Alle drie (Sylvia Witteman, Wim de Jong, Hanna Bervoets) werpen een licht op hun absurde leven. Sylvia Witteman verhaalt wekelijks over het rariteitenkabinet dat Amerika heet. De megagrote porties voedsel, de ‘sue’-mentaliteit, de schijnheiligheid en het zwart-wit denken. Wim de Jong heeft het steevast over de midlifecrisis bij mannen, het verlies van libido, en beginnende kaalheid en rimpelvorming (eigenlijk meer onderwerpen voor vrouwen, zou je bijna zeggen). Hanna Bervoets - duidelijk de jongste van de drie - heeft de moderne tijd met al haar gadgets, new-waveverschijnselen en de problematiek van de vrijgevochten, zelfstandige, wereldse jonge vrouw als hoofdonderwerp. Het taalgebruik is beeldend, bijvoeglijke naamwoorden worden niet geschuwd, tussenzinnen en vergelijkingen geven extra diepte aan de teksten. Daarbij bestaan de columns altijd uit een kop, een lijf en een staart, maar dat zijn sowieso basale voorwaarden voor een goede tekst.

Ook sommige door de auteur zelf voorgelezen columns op radio 1 zijn pareltjes. André Manuel (De Andere Wereld, zondagochtend, 7:55 uur) bespreekt elke week uitwassen in de samenleving, de politiek en de religie, en maakt vlijmscherp en genadeloos de grond gelijk met zakkenvullers, haatzaaiers en pseudopolitici. Zijn voordracht - zijn stemgeluid is een mix van het accent van Herman Finkers, de droogkloterigheid van Midas Dekkers en de somberheid van Hans Dorrestijn - draagt uiteraard bij aan de kwaliteit van de column, maar de inhoud zelf is natuurlijk van groter belang.
Een fragment van deze week, ‘Witwassen in onschuld’: “In de Verenigde Staten is er de afgelopen maanden zoveel geld gestoken in het overeind houden van volstrekt malafide banken dat we daar makkelijk heel Haïti mee naar een stabielere omgeving hadden kunnen verhuizen. En in Londen pissen de meeste bankiers inmiddels alweer in diamanten toiletpotten en staan er in plaats van twee nu al drie Afrikanen klaar om ze te helpen met het afschudden van de laatste druppeltjes.”

Over Hans Dorrestijn gesproken. Ik heb een van zijn boeken met DPA-nieuws weer eens tevoorschijn gehaald. Voor wie het niet meer weet, DPA staat voor Dorrestijns Pers Agentschap. En ook al lees je de berichten voor de zoveelste maal, ze blijven hilarisch:
“DELFT - Het TNO heeft na enkele jaren van proefnemingen een oplossing gevonden voor zowel het melk- als het aardappeloverschot. Eind deze maand verschijnen de eerste milkshakes met aardappelsmaak. Er is een keuze tussen Bintjes, Rode Pipo’s, Bevelanders, Eigenheimers en Malta’s. Volgens ir. Kwijler van TNO zijn de milkshakes zeer voedzaam en bespaart het de huisvrouw ’s ochtends pap maken en ’s avonds aardappelschillen. De aardappelmilkshake wordt al beschouwd als het belangrijkste middel om het huishouden te ontlasten na de Kruimeldief.
(...)
Nog zo’n bericht maar dan anders. In Verwederveen (Kobbere) is een Vrouwenfanfare opgericht die als eerste in Europa gebruik zal maken van droogtrommels.”

Zo zie je maar, een goede column hoeft niet eens zo lang te zijn.

Misschien moet Lisanne uit Dinxperlo (zie 30 januari) een keer een goed boek of een kwaliteitskrant gaan lezen. Toch eens aan goede vriend R. , journalist en tekstschrijver, vragen of de opleiding journalistiek überhaupt een specialisatie columnschrijven heeft.

De Andere Wereld